Teksty umieszczane na tym blogu, są mojego autorstwa. Kopiowanie i wykorzystywanie ich w innych miejscach, tylko za zgodą autorki

niedziela, 23 kwietnia 2017

Saira Shah "Myszoodporna kuchnia"



 

Autorka: Saira Shah
Tytuł: Myszoodporna kuchnia
Przekład: Łukasz Witczak
Wydawnictwo: Wieża Babel
Rok wydania 2013




Jeżeli człowiek czegoś pragnie, musi to zaplanować. Wiem coś o tym, bo jestem kucharzem. Przykładowo: żeby zrobić sos beszamelowy, trzeba mieć odpowiednie składniki i odpowiednio długo je mieszać w określonych proporcjach. Odmierzanie, liczenie, pilnowanie porządku– oto rzeczy, w których jestem dobra. Tobias tego nie rozumie. Jest muzykiem, komponuje muzykę do telewizyjnych dokumentów i krótkometrażówek. Rzadko wstaje z łóżka przed południem, wiecznie rozrzuca ubrania, papiery i różne inne ślady swojego istnienia. Nagminnie się spóźnia, i to grubo. Twierdzi, że lubi otwierać się na to, co przynosi los, i nazywa to kreatywnością. Ja też jestem kreatywna. Ale do robienia sosu trzeba się przyłożyć. Inaczej się nie da - tak twierdzi Anna, bohaterka i zarazem narratorka „Myszoodpornej kuchni". Ta kobieta to jeden wielki chodzący plan, wszystko ma ułożone od a do z, razem z Tobiasem-jej mężem będącym jej przeciwieństwem- zaplanowali dziecko i przeprowadzkę do wymarzonej Francji. Wiemy jednak, że los ma swoje ścieżki, które niekoniecznie pokrywają się z naszymi, i co wtedy?

Narodziny Frei wywróciły poukładany świat Anny do góry nogami. Dziewczynka urodziła się z ciężką odmianą porażenia mózgowego, zamiast mózgu miała jajecznicę, jak to często dobitnie stwierdzała jej matka. Co zrobić z dzieckiem, które nigdy nie będzie samodzielne, co więcej, nie będzie w stanie wykonywać codziennych czynności, nie będzie samo jadło, siadało, nawet nie wiadomo, czy się kiedykolwiek uśmiechnie. Jej umysł nie będzie potrafił rozpoznawać nikogo, nawet rodziców. Nie wiadomo ile pożyje, ani jak to życie będzie wyglądało. wiadomo tylko jedno-życie Anny i Tobiasa od tego momentu przerodzi się w nieustającą wielopoziomową walkę.

Będzie to walka o uczucia Tobiasa, który chce ratować swoje małżeństwo, bo widzi, że jego żona coraz bardziej zakochuje się we Frei, a przecież nie taka była umowa, mieli ją zostawić w szpitalu, by zajął się nią przeszkolony personel, który znalazłby jej odpowiedni ośrodek. Ale dzieje się inaczej, bo Anna nie przewidziała, że ta mała istotka tak bardzo wszczepi się w jej serce i duszę.

Tobias nie chce rezygnować z marzeń, choć wie, że przeprowadzka do Francji może zabić jego córkę, tym bardziej, że dom, w którym chce zamieszkać jest ruiną, po której biegają szczury i robactwo.

Ta książka wzruszyła mnie do głębi. Uważam, że jeśli ktoś jest wolontariuszem w dziecięcym hospicjum, koniecznie powinien ją przeczytać, choć osoby, które nie mają styczności z pracą w hospicjum również gorąco zachęcam do sięgnięcia po „Myszoodporną kuchnię".

Tym, co w tej książce chwyta za serce  jest realizm, czytając, cały czas się zastanawiałam, czy nie jest to opowieść biograficzna, bo autorka z taką empatią i uczuciem opisuje kolejne etapy i próby zaakceptowania przez bohaterów sytuacji w jakiej się znaleźli. Krok po kroku obserwujemy, jak Anna coraz bardziej zbliża się do córki, jak uświadamia sobie, że łączy ją z tym dzieckiem niewidzialna więź, która jest silniejsza od strachu przed stratą.
Najciekawszą postacią w tej powieści jest jednak Tobias- artysta, który na swój sposób próbuje się zmierzyć z tragedią, jaka spotkała jego rodzinę.  Między odrzuceniem, a bezinteresowną miłością jest miejsce dla ogromu sprzecznych uczuć. Od egozimu i swoistego narcyzmu długa droga do oddania serca ciężko chorej córeczce i rezygnacji z siebie i swoich marzeń.

Piękna jest to powieść, wzruszająca, bo autorce udało się wejść w głowy osób postawionych przed rzeczywistością, na którą nie mają wpływu. Saira Shah potrafiła oddać całą paletę uczuć i emocji, przeplatając je pięknymi opisami otoczenia i niekiedy zabawnymi anegdotkami. Warto sięgnąć po tę książkę, by od wewnątrz zobaczyć, jak wygląda życie rodziców z dzieckiem z porażeniem mózgowym, by zmierzyć się z tematem, który w dyskursie publicznym jest spychany jedynie do poprawnego współczucia i litości. A przecież życie z takim dzieckiem, to nie tylko heroiczna walka z jego chorobą, to również odkrywanie w sobie uczuć, które gdzieś bardzo głęboko ukrywamy.

poniedziałek, 17 kwietnia 2017

Wielkanocna zaduma

Dzień ma się już ku zachodowi, mija wielkanocny poniedziałek, a ja sobie dumam o tych świętach, które są dla chrześcijan pytaniem o to, kim jest dla mnie Jezus Chrystus. Na jakim jesteś etapie? Wierzysz, wątpisz, czy poszukujesz? Czy tak jak niewierny Tomasz potrzebujesz dotknąć i zobaczyć, by się przekonać, że On zmartwychwstał? 
Caravaggio Niewierny Tomasz

wtorek, 11 kwietnia 2017

Sarah Young "Jezus jest blisko"




 Nie mam pojęcia, czy ktoś jeszcze zagląda do mojego kącika, ale jeśli są takie osoby, to bardzo mi miło. Jak zapewne zauważyliście, nie prowadzę już bloga tak regularnie, jak kiedyś i to się pewnie nie zmieni. Czytam nadal, ale nie zawsze mam czas na pisanie, choć są takie książki, które mocno wstrząsnęły moją duszą i sercem i wtedy aż mnie korci, by się z Wami tym podzielić. Ta książka, o której piszę dzisiaj jest dla mnie szczególna. Jutro mija równo rok od mojej operacji. Te dwanaście miesięcy, które były powrotem do świata żywych i czasem na odnalezienie siebie takiej, jaką byłam przed chorobą wiele zmieniły. Zmieniły przede wszystkim priorytety i najbliższe mi osoby wiedzą o tym, że teraz na pierwszym miejscu jest u mnie Pan Bóg. Jestem w Nim zakochana, to prawda, dlatego często chodzę do Kościoła, do mojego duszpasterstwa, czytam teksty religijne, ale, żeby było jasne-nie jestem nawiedzoną neofitką, która popadła w dewocję. Stąd dziś chcę Wam pokazać książkę i autorkę, która pomaga mi rozwijać w sobie trzy najważniejsze cnoty- wiarę, nadzieję i miłość. Wszystkie książki Sary Young, które miałam w rękach są dla mnie bardzo ważne, pomagają w skupieniu, zmuszają do refleksji i wprawiają mnie w dobrą zadumę. Nie będę pisała o wszystkich, ale tę jedną chcę Wam przedstawić. Jeśli ktoś miałby ochotę porozmawiać, piszcie na maila, łapcie mnie na fb, zostawiajcie komentarze. Będzie mi bardzo miło.


Autorka: Sarah Young
Tytuł: Jezus jest blisko
Przekład: Edyta Stępkowska
Wydawnictwo: Esprit
Rok wydania: 2014 


Do książek chrześcijańskich napisanych przez ludzi, którzy spotkali na swojej drodze Jezusa zawsze podchodziłam z dużym dystansem.  Na koncertach Trzeciej Godziny Dnia z przymrużeniem oka obserwowałam osoby, które dawały świadectwa. Nie wiem czemu, ale zawsze miałam wrażenie, że to, co mówią, nie jest prawdziwe, że to wszystko po to, by omamić słabe i podatne duszyczki.

Na książki Sary Young natknęłam się przez przypadek. Moja przyjaciółka, z którą wzrastam duchowo zachwycała się tytułem „Jezus mówi do ciebie". Zaciekawiła mnie. Pożyczyłam więc od znajomej „Jezus jest blisko" i trafiło mnie w sam środek serca.

Sarah Young jest jedną z najbardziej poczytnych chrześcijańskich pisarek. Pan Bóg mocno ją doświadcza, autorka jest bowiem ciężko chora, a we wstępie wspomina: Praca nad tą książką mnie odmieniła. Napisałam ją w ciągu trzech najcięższych lat mojego życia. Gdy zasiadałam do pracy, myślałam, że jestem zbyt chora, by zaczynać kolejną książkę. Lecz dobry Bóg pomógł mi przejść tę próbę i obdarzył mnie łaską swej nieustającej obecności.

„Jezus jest blisko" powstało z modlitwy do Ducha Świętego oraz medytacji nad Pismem Świętym. W książce narratorem jest Jezus, który zwraca się do czytelnika bezpośrednio. Słowa kierowane do nas są przepełnione miłością, troską, mają na celu pokrzepienie serca w cierpieniach oraz w czasie nachodzących nas wątpliwości.

Ta książka mówi o nadziei i ufności, pomogła mi przetrwać najcięższe chwile w moim życiu, a wierzcie mi, nie było kolorowo. Zapewnienie, że Bóg czuwa, że wystarczy mu zaufać i oddać całe swoje życie z jego radościami i cierpieniami, uspokaja i w moje serce wlewa ogromną miłość i poczucie bezpieczeństwa. Każdy akapit jest poparty wypisami z Pisma Świętego, rozwija myśl zawartą w cytatach.

Na pewno nie jest to książka dla ateistów, tylko dla ludzi, którzy poszukują, borykają się z życiem i nie mają już sił na samotną walkę. Ci bowiem znajdą w niej pocieszenie i nauczą się oddawać Bogu to, z czym sobie nie radzą.

„Jezus jest blisko" zmieniło moje podejście do nadziei. Zawsze uważałam, że jest to stan nieznośnego oczekiwania i wiary w niemożliwe, nadzieja kojarzyła mi się z cierpieniem, a po przeczytaniu książki Sary Young uświadomiłam sobie, że jest to jedna z największych cnót, która popycha do przodu, a nie ciągnie w dół.

Nie wiem, czy do Was trafią słowa usłyszane przez autorkę w modlitwie, ale dajcie szansę Sarze Young zwłaszcza wtedy, gdy jesteście w czarnej dziurze. W moim rankingu ta książka dostaje etykietkę: zmieniająca życie. I to wcale nie jest banał.